Bodemcolumn van September door Henk Siepel

Als acaroloog kijk ik graag naar een mooie mijt, deze zin is uitgesproken veel leuker dan geschreven, maar ook met een lange ‘ij’ zijn er veel mooie exemplaren. Het leukst is voor een ecoloog toch wel hun levenswijze. Stel je bent zo’n mijt en je leeft in de bodem, laten we je Midas dopen, Midas de mijt. Midas hoort bij de snelle jongens: ‘live fast and die young’.

Midas is gek op lekker eten en bezoekt dus bij voorkeur de meest voedselrijke plaatsen die er zijn: mest, rottend fruit, rottende dieren, paddenstoelen, enzovoort. Toen Midas als protonymfje uit het ei kwam had hij dan ook genoeg voedsel in zijn omgeving voor een flink feestmaal. Volgevreten barstte hij uit zijn vel tot een deutonymf.

Inmiddels was het meeste voedsel op zijn geboortegrond wel op. Dan wordt het tijd om te verkassen, dacht Midas. Welk vervoermiddel zal ik eens nemen: een stevige mestkever, een rondrennende loopkever of die gave supersnelle mestvlieg. Je raadt het al, het werd de mestvlieg. Midas greep zich met zijn cheliceertjes goed vast aan de haren van de vlieg en daar ging het. Wow, wat een snelheid. De vlieg had inmiddels met zijn super gevoelige antennen al een nieuwe verse mestflats geroken en was al avances aan het maken met een vrouwtje. Terwijl de vliegen andere zaken aan hun kopje hadden klom Midas van zijn liftgever af en dook in het nieuwe feestmaal van vliegeneieren.

Na andermaal uit zijn vel geknapt te zijn, vond hij het tijd om ook maar eens een vrouw te zoeken en het feest daarmee voort te zetten. Midas stierf op de jonge leeftijd van slechts vier weken, maar keek terug op een welbesteed leven. Bij zijn laatste zucht door zijn mesostigmata hoorde je het voldane: ‘Blij dat ik niet zo’n duffe schimmeleter ben als die verre neef van mij, die leeft dan misschien wel een jaar of twee, maar wat maakt die nu mee. Of die andere neef die van liften zijn beroep heeft gemaakt en inmiddels kost en inwoning geniet bij de transporteur.’

Midas wordt door ons officieel ook wel Macrocheles muscadomesticae (Parasitiformes, Macrochelidae) genoemd. Zijn verre neven zijn respectievelijk een bodembewonende mosmijt en een astigmate vedermijt.